i400

In 1981 heeft Opel een succesvolle geschiedenis in de rallysport met zijn Ascona 400. Het nummer verwijst naar de benodigde aantallen die gemaakt moeten worden voordat meegedaan kon worden aan de Groep 4 rally kampioenschap. Omdat de geplande Ascona C een voorwiel aangedreven auto zou worden, zocht Opel naar en opvolger van de Ascona 400. Omdat het platform van de Ascona met de Manta grotendeels gelijk is, werd gekozen voor de Manta.

Oorspronkelijk werd de Manta gehomologeerd voor Groep 4 rally in 1981. Dit vereiste 400 auto's te produceren, dus werd het Manta 400. Een jaar later in 1982 veranderde de FIA de regels. Groep 4 werd veranderd in Groep B en dit vereiste slechts 200 auto's te bouwen. De Manta 400 naam werd gehouden als een verwijzing naar de Ascona 400. Het eerste prototype van de Manta 400 werd gepresenteerd tijdens de Geneva Motorshow van 1981. Een paar maanden later, in oktober, begon de productie van de straatversie. Alle 400´s verlieten de fabriek in Antwerpen als normale 2.0 GT/E zonder de motor en aandrijflijn en waren gespoten in de kleur Polar White. Vanuit Antwerpen werden ze op de trein getransporteerd naar Irmscher in Duitsland, waar ze werden aangepast tot een 400 chassis. Hier werd ook de bodykit geplaatst.

Omdat de productie al gestart werd voor de facelift van 1982, hadden de eerste 23 Manta 400 nog 2 luchtsleuven aan de voorkant. Alle latere modellen hadden de body van de Manta B2. Tegen het einde van 1983 zijn in totaal 245 gebouwd door Irmscher.

Vergeleken met een gewone GT/E had de Manta 400 een aantal verschillen. De motor werd opnieuw gebouwd door de Britse Cosworth. De 2.0 CIH werd vervangen door een 2.4l DOHC-motor met een Cosworth crossflow 16v kop en L-Jetronic brandstofinjectie. De standaard straatversie leverde 144 pk en had een Bosch L-Jetronic gemonteerd. De rally versie had 275 pk

Het chassis werd verder ontwikkeld en gewijzigd door Irmscher en kreeg een 5-link achteras uit de Commodore. Ook werden er schijfremmen achter geplaatst en geventileerde remschijven in combinatie met 5-loch wielen. Zeer snel rallyrijders klaagden over onderstuur. Dit was vooral het gevolg van de zware voorkant van de Manta. Om de gewichtsverdeling te verbeteren werd de motor 6cm naar achter verplaatst ten opzichte van de originele bevestigingspunten. Op de totale auto werd nog 80kg bespaard door toepassing van kevlar deuren, motorkap, spoilers, kofferdeksel etc.

De belangrijkste problemen ontstonden echter met de achteras. De assen die zo betrouwbaar waren in de Ascona 400, werden hergebruikt om de ontwikkelingskosten te verlagen. Maar de Manta 400 was veel lichter van de Ascona 400 en had veel meer vermogen, waardoor de achteras het vaak begaf.

Opel testte de Manta 400 in alle mogelijke omstandigheden om er zeker van dat het een succesvolle auto zou zijn. Maar na 2 jaar en een motor in de 3e fase was er nog steeds geen homologatie verstrekt en de tijd begon te dringen. Eindelijk, op 1 maart 1983, keurde de FIA de Manta 400 goed met zijn Fase 3-motor. Opel had nu 2 maanden de tijd om zich voor te bereiden op de Rally van Corsica. Helaas was deze start niet zonder problemen, de officiële papieren waren niet op tijd op het Franse eiland en daardoor werd de Manta geweigerd. Na veel discussen en wat champagne (wordt beweerd) mochten de Manta's alsnog meedoen. Helaas duurde de wedstrijd slechts 100 mijl, toen begaf de koppakking het. In hetzelfde weekend had Jimmy McRae meer success met zijn Manta 400. Hij reed lang op de tweede plaats totdat hij van de weg af ging. Hij finishte uiteindelijk als zesde.

Volgens de Jochen Berger kwam de Manta kwam 2 jaar te laat. Omdat het een achterwiel aangedreven auto was, werd het steeds moelijker om te concurreren met de 4wd aangedreven concurrenten in groep B, zoals de Audi Quatro en Lancia's. Opel zag dit ook in en begon na een jaar in het debuut in Frankrijk met een vierwiel aangedreven Manta in samenwerking met Furguson, een Brits bedrijf gespecialiseerd in alle wheel drive technologie. Een prototype werd voorgesteld aan de pers in Zweden. Tests met deze auto, uitgevoerd door Henri Toivononen en Ari Vatanen, lieten zien dat deze versie beter controleerbaar was dan de Audi Quattro.

Omdat het volgens de regels van de FIA om een nieuw model ging, moest deze dus opnieuw worden aangeboden voor homologatie. Maar Opel beschikte niet over de tijd en het geld en het hele project werd geannuleerd. Het prototype 4WD auto is nooit bewaard gebleven en werd later als een normale 2 wiel aangedreven Manta ingezet.

De Manta 400 heeft maar kort meegedaan in de Groep B rally. In 1986, tijdens de Ronde van Corsica, crashte Toivonen met zijn Lancia S4 en stierf. De ernst van het ongeval zorgde ervoor dat de FIA groep B rally's verbood.

De Manta 400 auto was verkrijgbaar in de kleuren wit, zilver en (heel zeldzaam)zwart.